Woord vooraf

Een blog over de Agion Oros (Athos), de Tuin van de Moeder Gods, het spirituele centrum van het oosters-orthodoxe christendom.
En dus ook over kloosters, pelgrimeren en ikonen. (Tekst in geel bevat een link)
Wilt u op de hoogte blijven van nieuwe blogs? Abonneer u onderaan deze pagina.

woensdag 12 juni 2013

257 - IN HET KLOOSTER OP DE HEILIGE BERG ATHOS, DEEL 2

Met broeder Pachomios heb ik de volgende dagen vele en diepgaande gesprekken gevoerd. Over ons geloof in dezelfde God Almachtige Vader, in dezelfde Verrezen Heer, in dezelfde Geest die bezielt en doet leven. Maar ook over wat ons scheidt, over de oecumene, over de moeilijkheden die eenheid (en mijn groot verlangen) in de weg staan, 

I.M. Karakállou, hoofdingang 
              (Foto Vasílis)

over het verlies van waarden in de wereld, over zovele dingen waarvoor ik broeder Pachomios niet genoeg kan danken daar met mij zo openhartig, eerlijk en diepgaand over gesproken te hebben. Hij begreep ook goed mijn persoonlijke engagementen in een gemeenschap waar ik al meer dan vijftig jaar deel van uitmaak en mijn verdriet dat juist omwille daarvan “kiezen” voor mij haast onmogelijk is. 

Hij gaf me op een bepaald ogenblik ook een in het Nederlands uitgegeven gebedenboekje om zo orthodoxe gebeden te kunnen lezen die aangepast zijn aan de morgen, de avond, de tijd van het jaar, enz. Zelf vond hij het niet honderd procent goed, maar ik heb er alvast één gebed uit overgeschreven dat me persoonlijk erg aansprak. Ik geef het graag weer aan het eind van dit artikeltje zodat ook U het kan lezen en bidden. 

Iets helemaal anders dat mijn verbondenheid met de kloostergemeenschap van het klooster van Karakallou nog hechter maakte, was het feit dat ik enkele dagen heb mogen meewerken in de keuken. Ik had broeder Pachomios vroeger al laten weten dat ik graag bereid was om gedurende de dagen dat ik dan bij hen mocht zijn, ook enige dienst wilde verlenen als dat kon. Zo belandde ik dus in de keuken en mocht er mee kilo’s aardappelen schillen, prei en uien snijden, erwten en look pellen, een keer de vaat mee doen, dit samen met broeder Pachomios. 

                                                           Skíti Agíou Andréa

Door wat later een misverstand bleek te zijn, moest ik een dag vroeger dan voorzien uit Karakallou vertrekken en zou ik mijn laatste dag op de Heilige Berg dan gaan doorbrengen in de Skiti Ag. Andreas in Karies. Op het moment van vertrek vergezelde broeder Pachomios mij tot de plaats waar het busje mij en de andere pelgrims die vertrokken zou komen ophalen. Nog een laatste gesprek, nogmaals de verontschuldigingen dat het door een misverstand zo gelopen was, nogmaals het aanbod van dan toch te blijven. 

Toen kwam vader Pródromos nog aangelopen. Die had me gezocht omdat hij ook afscheid wou nemen, had een stuk chocolade mee voor mij voor onderweg en raadde me nogmaals in Ag. Andreas aan contact op te nemen met de vaders wiens namen hij op een blaadje voor mij had genoteerd. Na nog een uitdrukkelijke vraag om te schrijven zohaast ik thuis was (wat inmiddels al is gebeurd) en de hoop uitgesproken te hebben dat ik toch nog eens terug zou komen, werd ik door beiden nog omhelsd. Ik was echt ontroerd! 

Wanneer ik nu over dit alles nadenk, weet ik meer dan ooit dat God onze Vader zich toont in vele grote én kleine dingen. Het gevoel dat ik had terwijl ik de vieringen bijwoonde, de bezorgdheid die ik zo vaak ondervond (o.a. vader Pródromos die tijdens een viering pilletjes voor mij ging halen omdat ik hoofdpijn had), hun warm onthaal, hun ontroerend afscheid, in dat alles, iedere keer weer, zag en voelde ik een glimp van Gods goedheid en liefde. Dat zou ik ieder van U ook graag toewensen: Gods nabijheid, Zijn goedheid en liefde te mogen ontdekken in vele, zelfs kleine dingen van elke dag. Ik ben broeder Pachomios, vader Pródromos en al de andere vaders die ik ontmoette enorm dankbaar om het grote geschenk dat ik heb gekregen!  


                                                                 Broeder Pachomios 
                                                                      (Foto Vasílis)


Gebed van de Heilige metropoliet Filaret van Moskou en Kolomna (+ 1867)

Heer, ik weet niet waar ik U om zal bidden.
Gij alleen weet wat ik nodig heb.
Gij hebt mij meer lief dan ik mezelf kan liefhebben.
Laat mij mijn noden zien, die voor mij verborgen zijn.
Ik waag het niet te vragen, noch om een kruis, noch om vertroosting.
Ik sta alleen maar voor U, mijn hart is open voor U.
Al mijn hoop heb ik gevestigd op U.
Zie wat ik nodig heb, en wat ik zelf niet weet.
Zie toe, en doe met mij volgens uw barmhartigheid.
Werp mij neer en richt mij op,
Kastijd en genees mij.
Ik aanbid U en ben stil voor uw heilige wil
En voor uw ondoorgrondelijke wegen.
Ik geef mij over in uw handen, als een offer:
Mijn enige verlangen is, Uw wil te doen.
Heer, leer mij hoe ik moet bidden.
Bid Gij zelf in mij.