(niet) Fotograferen
In de grotere kloosters, waar vele tientallen pelgrims komen, is filmen en fotograferen, ook tijdens diensten, nagenoeg niet te verhinderen. Soms hebben monniken hier zelfs zelf een mobiele camera. Ter illustratie van mijn Paaservaring zal ik dan ook dankbaar gebruik maken van door anderen gemaakte beelden.
Op Lazaroszaterdagmiddag reed de monnikentaxi mij en veertien anderen naar I.M. Karakállou. Het zonnetje scheen tussen de schapenwolkjes door en de vogeltjes floten het voorjaar. Broeder P. ontving mij allerhartelijkst en tot aan de Esperinós heb ik mij verdienstelijk gemaakt en twee uur chalotjes gesneden in de keuken. Ik telde 45 gasten aan de Trápeza (Maaltijd), die ons met een feestelijk toetje, gebakken appel met gecaramelliseerde suiker, verraste. Aangezien de Palmzondag viering om 0.00 uur zou beginnen (en tot 8.00 uur zou duren) was zeer verstandig na de Trapeza te gaan rusten. Rond 23.00 uur werd ik uit bed gebeld. Om 23.45 uur stond ik in de halfduistere kerk.
Een monnik bestrooide de kerkvloer met laurier/palmblaadjes en voordat de Goddelijke Liturgie begon kon iedereen de ikoon van de Intocht des Heren vereren. Vervolgens deelde hegoúmenos Filótheos een palmtak (laurier), gemaakt in de vorm van een kruis, uit, die monniken en pelgrims gedurende de gehele feestelijke dienst in de hand hielden.
Rond 2.00 uur kwam vader P. melden dat er in de archondaríki koffie klaarstond, ter ondersteuning van de gebeden in rest van de lange nacht. Na afloop van de Intochtviering was er om 08.15 uur een kwartiertje feestelijke Trápeza, met onder meer inktvis, taramosalade en een glaasje wijn, en natuurlijk een lezing. Daarna was het rusttijd. De Grote Week stond op beginnen.
Palmzondag in I.M. Vatopedíou (2015):
