Eerder al liet ik Ludo Linden aan het woord over zijn Athoservaring. Hij schreef daarover met liefde en begrip. Deze zomer schreef nog een Vlaming over zijn verblijf op de Heilige Berg. Het is een min of meer feitelijk verslag. Ik blijf het dan wel merkwaardig vinden hoe sommigen met een bevroren 'westerse' blik, vaak niet gehinderd door enige kennis of begrip, deze plek opzoeken. En daarover schrijven onder titels die het leven daar geen recht doen en die de lading (het verhaal) niet dekken, maar die blijkbaar als prikkelend (moeten) worden ervaren:
Verboden voor vrouwen: de autonome monnikenstaat Athos
Lex Veldhoen
Op het Griekse schiereiland Athos staan twintig kloosters en leven 2.000 monniken. Een markant fenomeen: autonoom en ondanks druk van de EU alleen voor mannen toegankelijk (een bord bij de grens vermeldt: verboden voor vrouwen).
Per dag worden maximaal honderd Grieks-orthodoxe mannen en tien buitenlandse toegelaten op dit schiereiland van veertig bij tien kilometer, met op het uiteinde de ruim 2.000 meter hoge berg Athos. De pelgrims mogen er hooguit vier nachten (elke nacht in een ander klooster) verblijven.
Om zes uur 's morgen met mijn Griekse reisgenoot Kostas uit Thessaloníki vertrokken. In de bus zit een monnik van Athos. Ik vraag me af hoe het voor hem is te verkeren in de buitenwereld met alle luxe, reclames en mensen die zich om andere dingen druk maken dan toewijding aan God.