Op mijn weg terug van het kerkje van Christós Antifonitís zag ik aan de overkant, tegen de berghelling, tussen de bomen ineens nog een kerkje. Het oogde mooi: ik wilde het graag van dichtbij bekijken. Maar hoe daar te komen? Een weg of een aanduiding was er niet. Te voet moest het toch wel lukken?
Ik zette de auto aan de kant en ontdekte een soort uitgesleten voetpad door het gras en tussen de bomen. Dat bracht mij na vijf minuten bergopwaarts wandelen op een plateautje een cadeautje: daar stond het kerkje, in een mooie, stille omgeving. Kaal, dicht en zonder enige aanduiding. Met een mooie koepel zonder kruis en hier en daar wat gaas voor de ramen zonder glas, tegen binnenvliegende vogels.
Op de onvolprezen website van Grethe van Geffen las ik een naam: 'Abadi chapel'. Meer informatie lijkt niet beschikbaar (misschien bij de lokale bevolking, maar helaas spreek ik geen Turks).
Op een vastgoedsite las ik onder het kopje 'Historical places' dat ' the Abadi monastery is the oldest of the monasteries in the area and it is ruined. Later on a small church was constructed in its place. (...) this monastery has also been neglected'. Dus, het gaat hier om een oud kloostercomplex, waarvan misschien nog wat restanten over zijn. De kerk is herbouwd, maar niet duidelijk is wanneer. En hoelang zou hij hier al verlaten staan?