De weg van I.M. Karakállou naar I.M. Ivíron is jammer genoeg een drómos geworden, een weg geschikt dus voor auto's. Eén of twee stroken monopátia zijn er nog slechts.
Gedurende mijn wandeling van ongeveer twee uur kwam ik eerst langs de tuinen en een recent ingewijd kerkje van I.M. Karakállou. Tijdens mijn wandeling met vader Pachómios kon ik het kerkje helaas niet bezoeken (de deur was op slot), maar de monnik vertelde mij dat de inwijding wel indruk op hem had gemaakt: zo vaak maak je een dergelijk feest niet mee.
Na zo'n kwartier lopen kwam ik bij een wegsplitsing een verwijsbord naar de I.K. Agíou Dimitríou tegen. Deze kellí behoort tot I.M. Filothéou. Een bijzonder verwijsbord is het wel, eigenlijk ook een soort reclamebord. De monniken verkopen namelijk wijn, rakí ouzo, honing, wierook, handgemaakte producten en houtskool.
Onder het 'reclamebord' hangt een bord met een tekst die de pelgrim aan het denken moet zetten: De klacht van Jesus Christus.
Er staat: Jullie noemen me Heer, maar jullie gehoorzamen me niet, jullie noemen me Licht, maar jullie zien me niet, jullie noemen me Weg, maar jullie volgen me niet, jullie noemen me Leven, maar jullie verlangen er niet naar, jullie noemen me Wijsheid, maar jullie vragen me niet om raad, jullie noemen me Almachtig, maar jullie vrezen me niet, jullie noemen me Rechtvaardig, maar jullie vertrouwen niet op mij, jullie noemen me Vader, maar jullie zijn mijn kinderen niet, jullie noemen me Redder, maar jullie willen jullie redding niet.
Drie kwartier later was ik bij de arsanás van I.M. Filothéou. Ook Milopótamos kwam verderop reeds in zicht.
