Voor mijn bezoek aan Noord-Cyprus heb ik mij voorgenomen zoveel mogelijk kerken en kloosters te zien of te bezoeken. Oude Byzantijnse kerkjes, maar ook kloosters of (vervallen) kerken uit latere tijd. Ik wist, dat ik ze zeker niet allemaal van binnen zou kunnen zien, maar ook de buitenkant zegt veel.
Dat ijzeren hek stond er tot mijn grote verbazing, het zag er nieuw uit. Van een vervallen toestand was geen sprake (meer). Het terrein rond de kerk zag er gemaaid uit. Uit nadere inspectie bleek, dat het ijzeren hek het gehele kloostercomplex omringde, dat bij verschillende gebouwen informatiebordjes stonden en dat bij de ingang de bezoeker werd geïnformeerd over de ontwikkeling en de voortgang van het Project: de restauratie van dit klooster is een project, met financiële steun van Europa en de Verenigde Naties, in het kader van Grieks-Cyprische en Turks-Cyprische toenadering.Het ligt voor de hand te denken dat dit klooster het slachtoffer is geworden van het Turkse leger, en dat is tot op zekere hoogte ook zo, maar in werkelijkheid is het reeds in de jaren vijftig verlaten, omdat de Kerk de onkosten niet meer kon dragen. Tegen deze achtergrond vind ik het vreemd dat voor dit klooster, dat van binnen niet veel bijzonders te bieden heeft, voor een paar miljoen Euro wordt gerestaureerd. Ik vraag me af wat de functie gaat worden. Lees het hele verhaal, inclusief de geschiedenis, in de The Kibkom Times, 2014, nr 024, p 5. Druk hier.
De foto's volgen de nummers op de plattegrond. Een vergelijking met de film uit 2015 (onderaan de pagina) levert duidelijke verschillen op:
Enige sporen van de aanwezigheid van het Turkse leger zijn nog te zien:
De schim van een afbeelding van een soldaat die je nog overal aantreft met de tekst 'Verboden zone'.
Het bekende aquaduct maakte ook onderdeel uit van de legerplaats en liet de soldaten weten dat ze gelukkig moesten zijn als ze zich 'Turk' konden noemen (Kemal Pasja Atatürk):
