Deze zomer bezocht ik onder meer het Heilige Klooster Vatopedíou (Ι.Μ. Βατοπαιδίου). Daar werd een tijdje geleden het feest van de Heilige Evdókimos (Αγίος Ευδόκιμος) gevierd. Een feest dat mij wel aanspreekt. Het is het feest van de nederigheid, van het vermogen te wensen onbekend te blijven. De Heilige Evdókimos is een onbekende heilige die in 1840 tijdens herbouwwerkzaamheden is gevonden in het osteofilákion (ossuarium) van het klooster. Men vond hem door de heerlijke geur van zijn heilige overblijfselen (τα άγια λείψανα).
Hij werd dood gevonden in een geknielde bidhouding met een ikoon van de Moeder Gods tegen zijn borst. Naar zijn kleding te oordelen stierf hij 100-150 jaar eerder. Sindsdien verricht de Heilige vele wonderen voor hen die tot hem bidden.
....behalve dat, is er een heel belangrijk aspect: hij wist dat hij zou sterven en hij keerde zich af van de 'eer' van de wereld om dicht bij God te zijn. Alleen met God. En God aanvaardde hem.
Tegenwoordig doen we precies het tegenovergestelde: we keren ons af van de ware 'eer' (δόξα) die alleen van God komt en jagen de ijdele 'eer' na die komt van de wereld; zeepbellen die in een paar seconden verdwijnen in de dunne lucht.
Misschien zet God ons ertoe aan, te knielen voor de deugd van de nederigheid van deze onbekende Heilige en zijn hulp te vragen, om ons te tonen dat we op de verkeerde weg zijn....
Bron: VatopaidiFriend
