Woord vooraf

Een blog over de Agion Oros (Athos), de Tuin van de Moeder Gods, het spirituele centrum van het oosters-orthodoxe christendom.
En dus ook over kloosters, pelgrimeren en ikonen. (Tekst in geel bevat een link)
Wilt u op de hoogte blijven van nieuwe blogs? Abonneer u onderaan deze pagina.

dinsdag 9 september 2014

383 - TERIE LEIJS: EEN WANDELAAR OP DE AGION OROS, DEEL 2/7


Op het strand ontmoet ik een Griekse vrouw, Vicky, in gezelschap van haar dochter en een vriendin. Vicky is 72 en bezit de ouderlijke woning langs de boulevard. Ze woont met Terence, haar Britse echtgenoot, afwisselend in Londen en in Ouranoúpoli. Zodra ze hoort dat ik pas morgen naar Athos ga en de afgelopen nacht buiten op de speelplaats van de school heb geslapen komt ze in actie. Vannacht mag ik slapen in het appartement op de begane grond aan de boulevard.

Vicky twijfelt aan de toezeggingen van het pelgrimsbureau. Ze belt haar broer die orthodox priester is. Hij woont boven het pelgrimskantoor, het Holy Office en is zelfs de eigenaar. Vicky loopt met me naar het pelgrimskantoor. Zodra ze  infiltreert in het Heilige mannenbolwerk vergeten de medewerkers hun beeldschermen. Ze checkt de afspraken zodat er morgen niets verkeerd kan gaan.

Op het balkon van haar appartement maak ik kennis met haar man en een bevriend Engels echtpaar.  Er liggen ook verschillende dikke boeken over de monnikenstaat Athos. Terence heeft Athos al menig keer bezocht. Vicky vertelt over Athos. Haar ouderlijk huis lag hemelsbreed op twee km afstand van de grens van de monnikenstaat. In haar jeugd passeerden ze vroeger zonder problemen deze grens en gingen ze er soms zwemmen. Pas nadat enkele Franse vrouwen de grens waren overgestoken werd deze hermetisch afgesloten.

In het verre verleden hebben katholieken een aantal orthodoxe priesters gedood. Dit staat al eeuwen lang gegrift in het orthodoxe geheugen. Daardoor zijn er nu soms nog problemen met de gastvrijheid ten opzichte van katholieke bezoekers. Orthodoxe gelovigen uit de hele Balkan, Rusland en de voormalig Russische republieken bezoeken het schiereiland.

De Berg Athos is een bijzonder land, halfweg tussen hemel en aarde. De bewoners op Athos zijn niet tevreden met wat de wereld biedt; zij zoeken naar iets meer dan de stoffelijke wereld en verder dan de aardse schoonheid. Door geduldige lijdzaamheid en bovennatuurlijke worstelingen hebben ze op de Berg Athos gevonden wat ze zochten. Ze beschouwen dit als een grote schat, die ze tot het eind van hun leven willen behouden. Op de Heilige Berg leiden mannen een nieuw leven, een voorproef je van de toekomstige gelukzaligheid.

’s Ochtends legt de bevoorradingsboot aan, opent de laadklep waarna enkele auto’s het schip oprijden en monniken goederen aan boord brengen. Michael, een 26 jarige Roemeen, wacht met mij om aan boord te kunnen van de boot naar Athos. Hij is orthodox en wil gedurende een maand verschillende kloosters bezoeken en beslissen in welk klooster hij straks voorgoed blijft. Samen helpen we de monniken met het dragen van dozen en kratten naar het schip.
Het schip vaart langs de kust van Athos. Vanaf het bovendek zien we de heuvels van het schiereiland tegenover Athos. Op de grillige heuvelachtige kust van Athos ontdekken we tussen het groen een verborgen huisje en langs de kust kloosters, beschut door hoge vestingmuren..


Michael geniet intens tijdens de eerste bootreis van zijn leven..  De meeuwen die boven de boot zweven op de wind pikken met grote precisie de stukjes oud brood uit zijn hand. Michael heeft een opleiding gevolgd voor civiel ingenieur en droomt sinds ruim een jaar van Athos. Hij heeft een open blik. Hij ziet er jong uit met zijn korte donkere baard en glad geknipt haar.
We praten vrijuit en openhartig met elkaar. Behalve op het gebied van de orthodoxe religie, daaruit zijn alle twijfels en onzekerheden gefilterd en is ons gesprek een monoloog. De vragen die hij heeft legt hij voor aan wijze monniken op het schiereiland. 

Onderweg legt de boot twee maal aan om te lossen en te laden. De top van de berg Athos drijft boven een witte kraag van wolken. Met ontzag kijken passagiers naar de magische ingang van de orthodoxe hemel. 

We varen langs van een enorm groot Russisch-orthodox klooster. De verzameling grote bleekgroene gebouwen verrijzen vanaf de waterrand. Op de donkergroene bolle koepels prijkt een gouden kruis. Een passagier op het bovendek roept luid ‘Poetin’, vanwege het kapitaal voor deze nieuwe gastenverblijven. Voor Poetin is de politieke steun van de Russisch-orthodoxe kerk met ongeveer 100 miljoen leden belangrijk. De Russisch-orthodoxe kerk vormt de grootste groep binnen de Orthodoxie. 

De laatst gebouwde delen van het kloostercomplex zijn moderner en saaier. Een deel van het complex staat nog in de steigers. Er wordt hard gewerkt. De gebouwen zijn zes verdiepingen hoog. De gevels bezitten een strak ritme van ramen, een gedisciplineerde parade van geometrische witte rechthoekjes.

Zie ook: 381  - TERIE LEIJS: EEN WANDELAAR OP DE AGION OROS, DEEL 1/7